Bractwa Różańcowe
Idea bractw różańcowych, czyli wspólnot skupionych wokół modlitwy różańcowej, wywodzi się od św. Dominika, a rozpowszechniona została przez bł. Alana de la Roche oraz o. Jakuba Sprengera, przeora klasztoru Dominikanów w Kolonii, gdzie też w latach 70. XV wieku powstało pierwsze bractwo. W Polsce pierwsza wspólnota różańcowa założona została we Wrocławiu, w 1481 roku, a trzy lata później w Krakowie.
Dziś bractwa różańcowe, określane jako Stowarzyszenie Róż Żywego Różańca, są zatwierdzonym przez Kościół stowarzyszeniem religijnym, składającym się z co najmniej 15 osób (po wprowadzeniu nowych tajemnic ta liczba ta zwiększyła się do 20). Pierwszą różę założyła w 1826 roku w Lyonie, we Francji sługa Boża Paulina Maria Jaricot. Stowarzyszenie zaś zatwierdził w 1832 roku papież Grzegorz XVI.
Każdy członek róży odmawia jedną tajemnicę, ale poprzez wspólnotową modlitwę odmówiony zostaje cały różaniec, zgodnie z intencjami podanymi na początku miesiąca. Wstąpienie do Koła połączone jest z deklaracją dochowania wierności Bogu, trwania w dobrym, naśladowania Maryi i wystrzegania się ciężkich grzechów. Na czele Żywego Różańca w danej parafii stoi zwykle proboszcz lub inny kapłan, a na czele każdej róży zelator lub zelatorka. W Polsce obowiązuje Ceremoniał Żywego Różańca, opracowany przez o. Szymona Niezgodę w 1977 roku dla uczczenia stulecia objawień MB w Gietrzwałdzie. Członkowie Żywego Różańca mogą dostąpić odpustu zupełnego pod zwykłymi warunkami osiem razy do roku: w dniu przyjęcia do Żywego Różańca, w Boże Narodzenie, w święto Ofiarowania Pańskiego (2 II), Zwiastowania NMP, w Wielkanoc, w dniu Wniebowzięcia NMP, w święto Królowej Różańca Świętego (7 X) oraz Niepokalanego Poczęcia NMP.
Modlitwa różańcowa upowszechniana jest także przez media, tworzą się też internetowe Koła Żywego Różańca. Nic dziwnego. Liczne wypowiedzi świętych, listy apostolskie papieży, cuda zdziałane przez modlitwę różańcową, a przede wszystkim słowa samej Matki Najświętszej z objawień różańcowych, powinny wszystkich zmobilizować do częstego sięgania do tej formy modlitwy, zarówno indywidualnie, jak też w ramach bractw różańcowych.
Inne bractwa różańcowe to m.in. Różaniec Wieczysty (Różaniec Nieustający), zapoczątkowany w połowie XVII wieku we Włoszech przez dominikanów – o. Petroniusza Martini z Bolonii i św. Tymoteusza Ricci z Florencji czy Krucjata Różańca Rodzinnego, powołana przez dominikanów w 1939 roku w Belgii. W 1949 roku franciszkanin, o. Piotr Pawliczka założył w Austrii Różaniec Drogi Pokuty i Modlitwy o Pokój na Świecie.
Podwórkowe Kółka Różańcowe powstały w 1997 roku, a zainicjowane zostały przez Madzię Buczek. Ta ciężko chora dziewczynka, cierpiąca od urodzenia na wrodzoną łamliwość kości wpadła na pomysł zorganizowania Podwórkowych Kółek Różańcowych, zrzeszających dzieci modlące się na różańcu. Poprzez różne media – radio, telewizję, internet – przesłanie Madzi dociera do coraz to nowych osób. Podwórkowe Kółka Różańcowe skupiają dziś 125 tysięcy dzieci w 30 krajach.